بت ما بگرد گردون، بخدا دگر ندارد سر خود فلک ز پایش ،بخدا که برندارد سر زلف چون کمندش شده دستگیر عالم خم ابروی کمانش بخدا ملک ندراد رخ شب ز شرم تیره ،همه چشم ماه خیره که شهم ز پرده شاید قدمی برون گذارد